Running to the embassy: Chicago is my kind of town

vrijdag 3 december 2010

Chicago is my kind of town

Chicago op 22 mei 2010

Om 8 uur in de ochtend vertrokken we op weg naar Chicago. Elke ochtend stoppen we voor een "coffee break". Ik heb lekker van een McDonalds coffee genoten in de auto. Ik zat voorin naast Adam, hij is onze tourleader. De rit van Louisville naar Chicago duurde ongeveer 5 uur. Het leek dagen te duren omdat we uren lang op dezelfde weg reden waar niet veel te zien was. Voor de lunch besloten we naar de McDonald's te gaan. Bij de Mac kun je een frappƩ kopen die er precies zo uit ziet/smaakt als een frappuccino bij Starbucks maar dan voor maar 2 dollar vijftig!

Een uitgebreid verslag en foto's van Chicago te vinden na het klikken op lees meer :)




De straten in Chicago zijn vernoemd naar de Amerikaanse presidenten. Ik vond eerst Washington DC de mooiste stad maar die is nu zeker van de troon afgestoot door Chicago. De wolkenkrabbers zijn zo ontzettend mooi en er is een heel leuk park in het midden van de stad. Ik kwam veel gebouwen tegen die ik had gezien in de hele mooie muziek video van The Fray: You found me.


The Fray - You Found Me (official video)
GeĆ¼pload door thefray. - Ontdek andere muziek video's.

In het park waren ontzettend veel bruiden. Sommige in heel mooie jurken maar sommige ook in afschuwelijke jurken (paars, iew). Wat mij opviel was dat de meeste bruidsmeisjes maar lelijke jurken aan hadden, volgens mij doen de bruiden dat express ;)

's Avonds had Adam een tafel geboekt in een pizza restaurant. Het was geen normale pizza, het leek net op een stuk vlaai. Er zat ontzettend veel kaas in! Na een stuk had ik al genoeg. In puur Amerikaanse stijl gaven ze ons de rest mee in plastic bakjes. Katrien, de enige uit Belgie in onze groep is vandaag jarig dus hadden we een kaart gekocht en deze ondertekend. Als verassing kreeg ze een stuk chocolade taart met kaarsje.

Na het eten besloot een groep om naar de Willis tower te gaan, een 442 meter hoge toren midden in Chicago. In minder dan een minuut bereikten we de top met de super snelle lift. Het uitzicht was echt adembenemend. Aan de zijkant van het gebouw waren er glazen hokjes gebouwd zodat je dus echt 442 meter boven de grond kon staan! Mijn hart ging echt tekeer, en ook al kan er niets gebeuren, je twiifelt toch of je op de glazen plaat zal gaan staan (van volgens mij wel 20 cm dik). Ik overwon mijn angst en ging er toch op staan, op je knieen zakken was dan weer een ander verhaal. Maar ook dat heb ik gedaan  :D

Morgen hebben we tickets voor een baseball game! Morgen is een heel mooie dag volgens het weerbericht, wel 30 graden!

Als jullie op de foto's klikken opent er een grotere versie in een nieuw tab-blad.

We stonden in de file bij aankomst, smog!

Willis tower








Hoog!!






Geen opmerkingen: