Running to the embassy: Steve Harley & Cockney rebel concertverslag (met foto's)

Mijn ouders zijn al een hele tijd fan van Steve Harley & Cockney rebel, je kent ze misschien wel van de nummers 'Make me smile', hun eerste single 'Sebastian' & en hun tweede single 'Judy teen'. Deze rockers zijn al 1972 bezig met muziek maken en they are still going strong!

Liefde voor zijn muziek is mij met de paplepel ingegoten. Gisteren was het derde concert waar ik bij aanwezig was. Ik kan mijn eerste Steve Harley concert op 25 november 2005 in Veldhoven nog goed herinneren, er was een hele erge sneeuwstorm op gang en het was mega koud. De band stond in de file waardoor het concert te laat begon.

Het tweede concert op 24 mei 2006 was een soort "privé concert" in Ghent, België. Ook aanwezig hier was zanger John Watts van Fischer-Z. Het concert werd gehouden in een vroegere kerk, het had een soort bioscoop gevoel door de gestoffeerde stoelen. Op het eind verliet iedereen z'n stoel om vooraan het podium te staan en te dansen. Mijn moeder ving de gitaar plectrum van Steve. Na afloop toen iedereen de ruimte had verlaten zag ik dat de gitarist Robbie Gladwell nog op het podium was. Ik vroeg aan de aardige beveiliger of ik met hem mocht praten en liep naar hem toe. We hadden een kort gesprek, hij pakte mijn arm vast (kan ik nog goed herinneren omdat hij zo warm was, logisch natuurlijk) en gaf mij zijn gitaar plectrum.

Later zag ik Robbie en de violist Barrie op de gang staan en zei ik tegen hem dat hij een heel goede violist was. Mijn broer en ik gingen samen op de foto met ze. Het was een top avond! :D Ik had gisteren zo het gevoel dat hij mij nog herkende omdat hij zo vaak keek.

Niet te geloven dat het haast vijf jaar geleden is dat ik ze voor het eerst zag, toen mijn vader zag dat ze weer in Nederland zouden optreden twijfelde hij geen moment en kocht kaartjes.

Gisteren was het dan eindelijk zo ver. De zaal zou om acht uur opengaan, we vertrokken om kwart over zeven en kwamen ruim op tijd aan. Ook al was de zaal klein, ik wilde wel graag vooraan staan dus ging om kwart over acht al klaarstaan. Ik stond rechts van gitarist Robbie en links van Steve en Barrie. De drummer van de band, Stuart Elliott, had vroeger ook met Kate Bush samen gewerkt. Een artieste waar ik ook fan van ben.

Voordat het concert begon verkochten ze merchandise waar ik stond, we besloten een t-shirt met handtekening te kopen voor maar tien euro.

Het concert was meesterlijk, veel van zijn hits kwamen voorbij, net als nummers van zijn nieuwe cd 'Stranger comes to town'. Hij maakte veel grappen en had veel interactie met het publiek. Ook de muzikanten kregen de kans om hun ding te doen, na een lange viool solo merkte Steve op dat ze hem dit elke keer lieten doen, om hem de kans te geven hem te oefenen zodat hij het ein-de-lijk eens een keer goed zou doen. Hij zei dit vijf jaar geleden ook maar het blijft gewoon grappig ;) De man kan ook uitmuntend verhalen en grappen vertellen, iedereen lag in een deuk. Zeker toen hij het over zijn 28-jarige zoon had, die nog steeds een sleutel van de voordeur bezat en een nogal ongemakkelijke situatie binnenliep.

Het was wederom weer een top avond, ik heb lekker gedanst op de muziek, meegezongen met mijn favoriete nummers en veel gelachen. Na afloop liep ik de zaal uit toen een wildvreemde man tegen mij riep: Het was leuk hè!!

Dat is de kracht van Steve Harley & Cockney Rebel :)

Tot slot nog enkele foto's!