102 minutes that changed the world

Ever since he can remember people have died in his good name
Long before that September
Long before hijacking planes
Lily Allen - Him

11 september. Vandaag had mijn moeder het met mensen van de Zonnelust over kinderen, en vertelde ze dat mijn uitrekendatum 11 september was geweest. Uiteindelijk ben ik op 23 augustus geboren (ben ik blij om, ik vind dat namelijk een heel mooie datum)


Vandaag is het 9 jaar geleden dat de terroristen Amerika hadden aangevallen. Iedereen kan zich nog herinneren waar hij/zij op dat moment was. Ik vind het nog steeds raar om de beelden terug te zien, hoe kan zoiets machtigs als een vliegtuig voor zoiets kwaadaardigs gebruikt worden, ik kan er nog steeds boos om worden. Hoe durfden ze, hoe onmenselijk moet je wel niet zijn om zoiets te plannen?

Mijn ouders zijn vroeger naar "het oude" New York geweest toen de torens er nog stonden. Ik heb "het nieuwe" New York in mei en juni 2010 bezocht. Ik heb toen ook ground zero bezocht. Toen ik het metro station uitliep stond ik er meteen voor. Het is een rare plek om heen te gaan, het is toch een plaats waar heel veel mensen gestorven zijn. Ik wilde niet "als een toerist overkomen" dus ik verkende eerste de omgeving. Eerlijk
gezegd wiste ik ook niet zo goed hoe ik mij moest gedragen.

Uiteindelijk ben ik naar het Tribute center gelopen waar ik de gallerij betreed na het betalen van 10 dollar. Ze lieten twee films zien, de eerste film was alleen maar positief. Je zag foto's van de werkvloer, hoe het er binnen uitzag.. mensen vertelden hoe het was om er te werken en hoe ze alles beleefden. Op weg naar het tweede filmpje had je een tijdlijn met alles wat er gebeurd was, foto's en quotes erop van mensen. Deze viel mij vooral op: Het gaat over de Debris cloud.

"We are breathing in the dead, taking them into our lungs as living we had taken them into our arms"

De tweede films ging over de uren na de aanslag. Toendertijd lukte het mij aardig om mijn tranen binnen te houden, maar nu ik dit type is dat toch wel moeilijk.

Na de film kwam ik bij Gallery 4, een muur met honderden foto's van slachtoffers. Toen werd het mij even te veel. Gelukkig stond er een box met tissues want het was echt naar.

Ik heb in een ruimte een stuk metaal aangeraakt dat deel was van het WTC. Kijkend naar de beelden op tv kan ik niet geloven dat dat ooit deel uitmaakte van dat machtige gebouw..

Het is echt raar om na het bezoek weer naar buiten te lopen, en een mega grote bouwput te zien Ik kan het nog steeds niet helemaal bevatten.

Voordat ik New York bezochte vond ik wat er gebeurd was natuurlijk al heel erg. Nu ik de stad bezocht heb en de plek zelf bezocht heb vind ik het nog erger (als dat al mogelijk was).

Binnen was er ook een hoekje met folders van toen het WTC er nog stond..

Dit is de enigste foto die ik heb gemaakt toen ik de plek bezocht.

Konrad, een Duitse jongen die ook mee was met de groepsreis heeft wel foto's gemaakt toen hij een bezoek bracht. Die foto zie je hieronder.